Pamiętnik analfabety

Zaczynamy od genialnego porównania dziennikarzy Daily Mail, który to ocenili pierwsze pięć meczów Davida Moyesa z pierwszymi spotkaniami Jose Mourinho w Chelsea. Nie ma to jak porównywać najbogatszy (wtedy szejk nie myślał nawet o zakupie City) klub w Premier do biednego Evertonu. Jestem wręcz w szoku, że Mourinho miał lepszy bilans!

Nie można było pominąć domniemanej wypowiedzi Branislava Ivanovica na temat gry Fernando Torresa. Głównym problemem dotyczącej tej wypowiedzi jest to, że nie padła ona nigdy z ust Serba. Nikt nie potwierdził tych słów, głównym źródłem była rosyjska strona o Chelsea. Żadne inne źródło tego nie opisało. Wypowiedź widmo, jednak gdyby nawet taka wypowiedź rzeczywiście była prawdziwa to Branislav miał prawo do takich słów, był on zaraz po Davidzie Luizie naszym najlepszym obrońcą w poprzednim sezonie, tak więc może oceniać innych. Tyle że Brana jest po prostu facetem, który doskonale wie że takie brudy pierze się w szatni.

Wczorajsza wypowiedź Jose Mourinho wręcz podcięła skrzydła niektórym hejterom hiszpańskiego snajpera. The Special One stwierdził, że potencjał Fernando nie był odpowiednio wykorzystywany. W ciągu kilku ostatnich tygodni Portugalczyk kilka razy wypowiadał się na temat tego zawodnika, mówiąc ciągle o tym jak bardzo chce pomóc mu wrócić do dawnej formy. Stwierdził również iż Fernando ma potencjał który trzeba odpowiednio wykorzystać. Ciekawe co na to niektórzy. Pewnie Mourinho to kukiełka Abramowicza, TSO będzie kolejnym który będzie wystawiał Fernando tylko przez to, iż kosztował on taki hajs!

Jeżeli przy pieniądzach jesteśmy - bawi mnie gadka, że piłkarz X nie jest wart X milionów. Kiedy wreszcie ludzie zrozumieją, że piłkarze się nie wyceniają. Ba, nie mają wpływu na to ile kosztują. Czasami kwota wykupu takiego gracza zmienia się w ciągu kilku dni, gdyż kluby chcą prześcigać się, blokować ewentualnych rywali w wyścigu o takiego zawodnika. Jeżeli dany klub zapłaci za Garetha Bale'a 120 milionów to oznacza, że był on tyle wart. To popyt kształtuje cenę. Jeżeli ktoś jest w stanie zapłacić tyle za danego gracza to oznacza, że widocznie jest on tyle wart. Co równocześnie nie oznacza, że jeżeli ktoś zapłaci 120 milionów za Walijczyka to ma on grać lepiej niż Cristiano Ronaldo. Cena każdego piłkarza to szereg różnych zmiennych, które składają się na taką wartość. Wystarczy powiedzieć że Juan Mata kosztował 23 miliony funtów, natomiast Ronaldo około 90. Real przepłacił za CR czy Chelsea kupiła tanio Juana? Obaj zawodnicy byli tyle warci przez sytuacje swoich byłych klubów, przez chęć zakupu przez kolejno Real i Chelsea. Obaj piłkarze nie mieli wpływu na swoją wartość, dlatego też nie oceniajmy ich przez jej pryzmat. Każdy zawodnik ma przypisany status w danym klubie.

Teraz trochę o pensjach, które także są idiotycznym argumentem w wielu dysputach. Pensja Fernando Torresa była adekwatna do jego wartości rynkowej. Działacze Chelsea chcieli mu tyle płacić, więc najwidoczniej na tyle zasługiwał. Niektórzy z was pracują i doskonale wiedzą że jeżeli pracodawca daje więcej to przyjmujesz tę pensję, a nawet kiedy praca nie do końca Ci wychodzi to z tej pensji nie rezygnujesz. Umowa to rzecz święta i nie mozna zmienić takowej pensji, jeżeli w umowie nie zostało to ustalone.To że Juan Mata zarabia o wiele mniej to "wina" Juana oraz jego agenta, nie Torresa.

Jak już rozpisałem się o Fernando no jedziemy z tym koksem dalej. Wielu pisze o tym, że Fernando oszukał Liverpool. A co jeżeli jest zupełnie odwrotnie? Przeanalizujmy fragmenty biografii Pepe Reiny - jednego z największych przyjaciół Torresa.

1. Fernando Torres chciał dołączyć do Chelsea latem 2010 roku, a nie zimą 2011. Zaraz po mistrzostwach świata w RPA Roman Abramowicz złożył za niego ofertę. Jednak w klubie obiecano mu wzmocnienia, a on sam postanowił zostać w Liverpoolu.

Jedyne co mnie zaskoczyło w związku z jego odejściem, to czas, w którym to nastąpiło. Nie dlatego, że było to pod koniec okienka transferowego ? to nie miało nic do rzeczy. Tak naprawdę myślałem, że opuści nas latem, zaraz po powrocie z Mistrzostw Świata.

2. Liverpool oszukał zawodnika obiecując mu wzmocnienia, a do czasu jego odejścia nie kupili ŻADNEGO zawodnika który realnie mógłby wzmocnić drużynę - Suarez też był kupiony dopiero po tym jak Torres był szykowany do odejścia, o czym później.

Kibice mieli wyjątkową więź z Torresem o od momentu jego przybycia, dlatego widok Fernando, czującego się oszukanym i to jak owe więzi się rozpadają, był czymś wyjątkowo smutnym. To jest piłka nożna. Piłkarze przychodzą i odchodzą, ale klub zostaje.

Wiedziałem jednak, że zanim opuścił Liverpool, był naprawdę zły, ponieważ czuł, że został przez klub oszukany. W ciągu ostatnich dwóch lat przed odejściem Fernando, było wiele kłamstw oraz niedotrzymanych obietnic i stało się jasne, że Liverpool w którym byliśmy, nie był tym, do którego obaj dołączyliśmy.

Wystarczy na to popatrzyć z pewnej perspektywy: kiedy Fernando podpisał kontrakt, byliśmy zaraz po drugim w ciągu zaledwie trzech lat występie w finale Ligi Mistrzów, a kiedy od nas odchodził jedyny dublet jaki mieliśmy na koncie, to kolejna porażka z Blackpool w ciągu zaledwie kilku miesięcy.

Jedyna różnica między mną a Fernando była taka, że wprawdzie oboje byliśmy niezadowoleni, jednak to on był tak pożądany, że Chelsea była gotowa wyłożyć na niego 50 milionów funtów ? sumę wprost niewiarygodną. Tak szybko jak zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo byli nim zainteresowani, tak szybko znalazł się w bardzo trudnej sytuacji, ponieważ musiał dokonać wyboru między możliwością zagrania w Lidze Mistrzów, a pozostaniem w miejscu, które go rozczarowało.

3. Torres to jeden z tych graczy, którym nie zależy na kasie. Dlatego też uważam, iż jeżeli Fernando będzie wiedział, że nie jest już potrzebny Chelsea to nie będzie robił takich problemów jak Florent Malouda, tylko odejdzie do innego klubu, aby grać za wiele mniejsze pieniądze. Informacja o tym, że było zainteresowanie Chelsea już po MŚ.

Jednak kiedy Fernando zaczął czuć, że Liverpool nie będzie w stanie wrócić do prawdziwej rywalizacji, oczywiste stało się, że zaakceptuje ofertę Chelsea, która była nim zainteresowana także poprzedniego lata. Nie chodziło o pieniądze. Fernando taki nie jest. Prawda jest taka, że kiedy przeniósł się z Atletico do Liverpoolu, zgodził się na obniżkę zarobków. On po prostu bardzo potrzebuje prawdziwej rywalizacji i uwierzył, że Chelsea da mu najlepsze szanse na zaspokojenie ambicji.

4. Torres wiedział że odejdzie już na kilka dni przed końcem okna transferowego, jeszcze przed zakupem Luisa Suareza.

O tym, że Fernando faktycznie odejdzie nie wiedziałem do 31 stycznia, czyli ostatniego dnia okienka transferowego. Wiedziałem, co się dzieje jakieś sześć dni wcześniej.

Rozumiem powody dla których nas opuścił, ale także zdaję sobie sprawę z tego, że fani Liverpoolu mogą tego nie rozumieć, ponieważ często nie potrafią dostrzec problemów wewnątrz klubu

Kibice byli na pewno źli z tego powodu, ale to był inny Fernando ? smutny, zamknięty w sobie, który czuł się oszukany. Koniec końców, zarówno dla Fernando, jak i dla klubu rozstanie się było najlepszym wyjściem.

5. Liverpool bardzo ładnie zmanipulował swoich kibiców podając w obieg informację, że Torres odszedł mimo tego, iż kupili Luisa Suareza, aby ten grał razem z nim. Pepe Reina ma zupełnie inne informacje na ten temat.

Fernando dokonał przeprowadzki, która według niego była najwłaściwszą opcją na tym etapie jego kariery, a Liverpool dostał niewyobrażalnie duże pieniądze, które mógł zainwestować w dwa nowe nabytki ? Andy?ego Carrolla i Luisa Suareza.

Według mnie Fernando powinien zostać zapamiętany jako niesamowity piłkarz, który odchodząc, dzięki zarobionym na nim pieniądzom, pozwolił klubowi sprowadzić dwóch naprawdę dobrych graczy, którzy w przyszłości nam pomogą.

Okazało się, że dzisiejszy pamiętnik był poświęcony praktycznie w całości Fernando. Nadal jest Judaszem? Czy może warto czasami spojrzeć na wszystko z drugiej strony? Dziękuję za uwagę!